UGLY BABY

Lumaki ako na may "UGLY DUCKLING SYNDROME"

Hindi ko lubusang sinisi ang isang tao sa pag-iisip kong iyan,

Ngunit napaka-laki ng nagawa niyang epekto kung bakit ang

Baba ng tingin ko sa sarili ko lalo na sa pisikal na kaanyuan

Sa maraming pagkakataon pinaramdam niya sa akin

na hindi ako kailanman makakapantay sa kanyang kagandahan,

katayuan sa buhay, sa katalinuhan,  at kasikatan.

 > Sa isang School Org. na magkasama kami ngunit parang hindi

    ako nag-eexist dahil hindi naman daw ako sikat bakit ako nanalo.

 > Sa Monito-Monita na napapasimangot siya kasi hindi

    Niya gusto yung natatangap mula sa akin bilang mommy niya.

 > Sa mga school programs na palaging sinasali lang niya ako kasi

    No choice na at pampuno sa linya ng mga sasayaw

 > Graduation day kung saan iisang Parlor ang pinuntahan namin

    At isang makamatay na irap ang pinukol sa akin dahil

    Parehong-pareho ang buhok at make-up na ginawa sa amin

Sobra-sobrang kumpyansa at tiwala sa sarili ang nawala sa kin

Mula pagkabata hanggang sa paglaki ko, hinayaan kong lamunin

ako ng insekyuridad dahil sa mga karanasang iyan at marami pang iba

sa tao na to. Habang tumatanda ako, maraming pagkakataon na may

gusto akong gawin, puntahan at subukang mga bagay ngunit dahil sa

mababang pagtingin ko sa sarili ko, hindi ko sinubukan

Naniniwala ako na bukod sa kinalakihang Kultura at tradisyon,

May iba pang pinangga-galingan ang bawat tao sa kung ano ang

Karakter, prinsipyo at pag-uugali niya sa kasalukuyan.

Nasulat ko to dahil sa tanong ng anak ko isang gabi :

“ Mommy bakit ang hilig mong mag-post ng picture sa facebook, 

ang dami-dami na…”

Kaya’t dahil dito, tinanong ko ang sarili ko -

Saan nga ba ako nanggagaling?

Ang sagot ko – hindi ko gustong magyabang, magmalaki 

o umani ng mga “likes”.

Siguro lang gusto kong maramdaman na nakabangon na ko sa napakatagal

na pagkakakulong sa isang pangit na karanasan. Gusto ko lang sabihin

na bumalik na muli ang tiwala ko sa sarili ko.

Na may natutunan ako sa pangyayaring halos lumamon ng

pagkatao ko – Na  bago ako mahalin at iangat ng iba,

dapat ako muna ang mag-angat at magmahal sa sarili ko.

At ang tao na ito ay nag-iisa lang kumpara sa mga taong

Naniniwala sa aking kakayahan.

Hindi ko man kayang lagpasan ang kanyang kagandahan,

katalinuhan at kasikatan, pero ngayon kaya ko ng makipag-sabayan

at hindi na muling matatakot at hahayaang makulong

muli sa paniniwalang "UGLY DUCKLING AKO”

baket?

Kasi nga, MAGANDA NA AKO! : )

OCTOBERFEST

The last three years with you has not been easy.

Too often, you and I get so caught up in the little

everyday moments of life though, but we've managed

to get in front of all of it and figure out what makes us work.

I love you for being you, good and not so good,

but always constant and I love you for that.

It has been quite a ride so far,

and I’m looking forward to more of those ups and downs,

tears and laughter’s and sickness and health with you.

I would like to believe that the life we created

is by far the most wonderful times of my life.

I love you so much and I always will… 

even when I’m too old to remember what I’m supposed to love you for...

ROCKY ROAD

Ito ang karamay ko kapag wala akong

pasok at habang naglilinis ng buong bahay.

Yes, mga kapatid, sa panahon ng MP3, MP4

at IPOD – may transistor radio pa!.

Mas gusto kong yumayanig ang buong bahay

Namin sa tunog ng radyo kesa yumayanig ang

Utak at eardrums ko, dahil sa totoo lang feeling ko

lagi na lang may gulo o away sa  paligid kapag

may headset o earphone na nakasalpak sa tenga ko.

  

Love Radio 96.3, the only radio station I tuned-in to.

Light and Easy rock music mostly from the 80’s.

Magaganda ang songs from the 80’s. Yung lapat ng

melody, yung harmony, yung lyrics especially.

Mga original piece at madalang lang ang revival.

Hindi katulad ng mga kanta ngayon na kung hindi

Ni-revive lang, e nag-umpisa at natapos sa –

“baby, baby, oh, baby, baby…”

Kanina may kantang pumailanlang at nasabi kong

Napaka-sarap talaga pakinggan yung mga kantang

Mga 2 o 3 taon mo ng hindi nadidinig. At habang

Ninanamnam ko ang liriko ng kanta, hindi ko

Maiwasan na sabihing:

“Oo nga, naman, para saan nga ba?”

Sa isang buwan, 3 years ko nang kasama ang –

Kaibigan, katawanan, kaiyakan, kabolahan,

tagapag-alaga, kasiyahan at ang taong nagparamdam 

sa akin kung gaano ako ka-espesyal sa napakaraming

dahilan at naisip ko lang hanggang saan kaya

ang aming itatagal? hanggang kailan?

(sa parteng ito binalikan ko ang simula ng blog

na ito, from my Nanay’s transistor radio to the

song of the 80’s to my lovelife – at hindi ko maintindihan

ano ba ang thought ng entry o article ko na ito?

pasensiya na hindi ko din masagot hahahha

naaliw lang siguro ako sa kantang matagal ko

ng hindi napakinggan, sige heto, pakinggan

na lang din ninyo…

Class Schedule

Pasukan na naman. Kagaya nung nakaraang taon

Hinimay ko ulit na mabuti ang schedule ni Justin.

At kagaya din nung nakaraang taon, hindi ko 

maiwasang mapailing habang nagsasalimbayan

sa utak ko ang mga tanong, puna at komento 

sa aking binabasa.

Heto ang schedule niya everyday.

Walang pinagbago, gaya nung First Year siya 

mapipilitan na naman magbuhat ng SAMPUNG KILONG

timbang ng mga libro at notebook ang mga bata

araw-araw dahil halos lahat ng subject ay
naka-schedule sa buong maghapon

At heto ang pilit kong binibigyan ng katwiran sa isip ko:

7:30 – 8:30 = MAPEH – FIRST SUBJECT???!!!???

Hindi naman sa binabalewala ko ang subject na MAPEH -

Pero eto ha:.

Umaga, papasok ng naka school uniform ang bata,

diretso sa CR o kung may dressing room man (but I bet…)

maghuhubad ng suot, magpapalit ng PE uniform –

t-shirt, jogging pants, rubber shoes.

Ang school uniform na ibinayad mo ng labada, ng

pagpapa-plantsa _ pano na?

Ang bata na pinaliguan mo at pinabango upang sa maghapong

Pag-aaral ay maginhawa  _ after PE activities presko pa ba?

Ang bata na pinakain mo ng breakfast upang alive and alert

Siya sa mga subjects bago ang recess at lunch _ me enthusiasm

pa ba na makinig? (Math pa naman yung subject after PE at

Major subjects in the afternoon)

Tsk… tsk… tsk…

Alam ko bilang isang guro mahirap talaga ang gumawa ng schedule

Pero sana lang maging considerate din tayo at maging sensitibo

Sa kung ano ba yung magiging pabor para sa lahat

At ang akin lang naman – according na din sa DepED – dapat ang

Lahat ng eskwelahan ay PRO-STUDENT.

Yun lang. ‘Til next school year?

hindi lang ikaw

kung paulit-ulit

kung walang nagbabago

kung kahit konti nakikinig man lang -

minsan yung nagpapayo napapagod din...

hindi dahil sawa ng makinig, pero dahil ayaw mo ng makita 

na nasasaktan siya, na lalo siyang nalulunod sa kalungkutan niya, 

na nakikita mong hindi naman niya kailangan ang payo mo - 

dahil hindi niya nadidinig

sa iyo ang gusto lang niyang madinig...